Starting the GSoC Project!!

On the 27th of May afternoon I received a really exciting email that told me that I was accepted to participate in this year Google Summer of Code 😀

Congratulations! Your proposal “Redesign and port Gtranslator to Vala” submitted to “GNOME” has been accepted for Google Summer of Code 2013. Over the next few days, we will add you to the private Google Summer of Code Student Discussion List.

First I want to say thank you to all people who help me while I was creating my proposal. I’m sure that this summer I can create a really good tool!!

As a first phase of the project, I have been sending emails to some localization mailing list, among others:

  • Galician Gnome L10N Team (url)
  • Proxecto Trasno
  • Spanish Gnome L10N Team (url)
  • International Gnome L10N (url)
  • OpenSuse L10N Team
  • OpenOffice L10N Team
  • Fedora Translation Team

I want to say thank you also to the people from this mailing list that collaborate with the project. As a result of this emails I have receive a huge number of ideas that I can sum up here: Continúe lendo Starting the GSoC Project!!

Adestrando Serpes

O último xoves Santi (@ssice) e máis eu estivemos dando unha charla na FIC sobre Python que entitulamos “Python. Adestrando Serpes”. Aquí podedes ver unha foto que sacou Castro (@castrinho18) na que se nos pode ver a punto de comezar a falar.

foto charla gpul

A charla estaba enmarcada dentro das XII Xornadas Libres que organiza o GPUL. O GPUL (Grupo de Programadores e Usuarios de Linux) é unha asociación universitaria que promociona o uso do software libre a través de eventos como este no que puidemos participar. Outro dos eventos que organizou e que foi o de maior magnitude ata o momento foi a GUADEC que se celebrou a principios do último mes de agosto.

Na charla falamos sobre Python e explicamos tanto cousas básicas (tipos de datos, estructuras de control, etc.) como aspectos máis avanzados da linguaxe (xeradores, características funcionais, etc.). As transparencias que usamos podense obter a través de GitHub.

GSoC Gtranslator Redesign proposal

I have finished my GSoC proposal. I post it here so everybody can read it. GSoC Image
If somebody finds some spell mistake or you have any thoughts about it feel free to leave a comment. As you can understand I prefer to correct my mistakes before summit the proposal to the Google Melange system.

My project consists on redesigning Gtranslator the official GNOME application for translating.  The idea is make the design more extensible and write the implementation in Vala, a much more readable language than GObject. Here is my proposal:

Continúe lendo GSoC Gtranslator Redesign proposal

Re-writing/designing Gtranslator. Developing Plan

I’ve been working on a proposal for Google Summer of Code for the last three weeks. It consists on the rewriting of Gtranslator using Vala programming language. Gtranslator is the official Gnome .po file translation tool.

In spite of being the official application it’s quite buggy and it has an important lack of features if we compare it with other existent applications. In my opinion a rewriting in Vala, a much more friendly language than C with GObject, can help to increase the number of developers interested in the project.

The project mentor, Nicolás Satragno, has told me that defining a developing plan will be a great idea as a contribution to the project previous to the proposal submit. I have made this draft:

Continúe lendo Re-writing/designing Gtranslator. Developing Plan

Avisar A na pantalla de bloqueo

Fai un par de semanas a un compañeiro deulle un ataque epiléptico no medio dunha clase e cando pensamos en como contactar cos seus pais para avisalos, decatámonos de que ningún dos presentes tiña o seu móbil e o único que conseguimos foi o teléfono fixo da casa. Este tipo de cousas fanme replantearte que pasaría se me pasase iso a min non so no medio dunha clase con xente que aínda que non ten contacto directo con meus pais, pode conseguilo senón no medio da rúa onde non haxa ninguén que me coñeza.

Existe algunhas iniciativas a nivel estatal como AA ou internacional como ICE para incluir na lista de contactos do móbil os teléfonos de aquelas persoas que queres que sexan avisadas en caso de accidente. Non obstante, de pouco sirve ter estes teléfonos na lista de contactos se o terminal ten un patrón de desbloqueo ou unha clave que impide que se que calquera persoa poida acceder a lista de contactos.

Existen algunhas opcións comerciais para poñer widgets na pantalla de bloqueo como pode ser  “ICE: En Caso de Emergencia” mais esta aplicación é de pago e tampouco é que me sobre a memoria RAM do móbil para meter este tipo de programas. Optei por unha solución máis simple.

A miña versión de Android permite amosar na pantalla de bloqueo un texto con información do propietario polo que puxen nese texto o teléfono de meu pai xunto coa sigla AA de forma que cando alguén intente desbloquear o terminal tamén verá esa mensaxe. Por se lle interesa a alguén, na miña ROM de Android (baseada en CyanogenMod) esta opción atopase en Axustes > Bloqueo de pantalla > Información del Propietario. O resultado podese ver na captura de pantalla seguinte:

aa pantalla de bloqueo

Un saúdo e espero que lle sirva a alguén esta solución.

Mocidade (In)Activa

Cando facía primeiro de carreira tiñamos o dereiro de imprimir todo o que quixeramos en blanco en negro tendo so que poñer os folios. Considero que si, quizais era algo excesivo e que en moitos casos abusábase do servizo, mais o que si foi excesiva foi a alternativa que impuxo o Banco Santander (empresa concesionaria do servicio de impresoras así como da elaboración das tarxetas universitarias). No prazo dun mes eliminouse o servizo e a partir dese momento so se poderían imprimir de forma gratuita 150 copias. Como podedes entender calquer estudante necesita máis que esa cantidade de follas para imprimir os apuntes das asignaturas que cursa.

Para intentar evitar a supresión deste dereiro convocaronse na facultade tres reunións en semanas consecutivas para falar como ían as negociacións (por chamarlle dalgunha forma) co rectorado e que íamos facer o respecto. A pesar de que o rectorado se quedou practicamente sen argumentos a asistencia as reunións non alcanzou a vintena de persoas contando aos representantes.

manifestación 11X12 Coruña

O xoves da semana pasada foron convocadas en todo o estado español manifestacións de rechazo ás medidas do goberno coa educación,  na páxina web do movemento, denominado #11×12 podemos atopar esta información:

A campaña 11×12 xorde por iniciativa de diferentes organizacións estudantís e xuvenís dos diferentes pobos do Estado Español. Estes coletivos temos unhas reivindicacións comúns debido a compartir o marco administrativo imposto, así como a condición de xuventude da clase traballadora.

O noso obxetivo é promover unha mobilización estudantil o 11 de outubro (X) de 2012, e que se desenvolva de punta a punta do Estado para denunciar os ataques do goberno central ao ensino, unha das fontes de riqueza máis importantes da sociedade. Todo isto a través do internacionalismo e a solidaridade entre os pobos.

Tampouco é que o manifesto diga nada fora do común, simplemente rechazanse frontalmente as medidas de recorte no eido da educación. Na fotografía superior podedes comprobar a cantidade da xente que asistiu a manifestación convocada na UDC. Non creo que chegase as cincuenta persoas. Continúe lendo Mocidade (In)Activa

Soñan os androides con ovellas eléctricas?

Cando a xente fala de Blade Runner fala dunha obra mestra e dunha das figuras clave da ciencia ficción no cine. A verdade é que cando a vin por primeira vez pareceume de todo menos un peliculón. Era unha pelicula tecnicamente floxiña (que non destacaba por ser mala pero que para o tempo no que a vin non resultaba nada espectacular) e o certo e que daquela sen ter lido o libro non cheguei a entender de todo o seu argumento.

Do Androids Dream of Electric Sheep Co paso do tempo empecei a decatarme o que supón que en 1982, nove anos antes de nacer eu e trinta nos con respecto actualidade,  fixeran unha película de ciencia ficción desa calidade técnica. Isto xunto a un artigo publicado no blog dun amigo, co que me enterei de que estaba basada nun libro, fixo que situara a “Soñan os androides con ovellas electricas?” nun posto moi alto dos libros que quería ler. Este verán despois de terminar de ler Danza con Dragóns (Canción de Xeo e Lume 5) pareceume un momento perfecto para quitalo da lista de libros que quero ler e poñelo na lista de libros que quero volver a ler.

Non vou revelar moito da trama xa que, aínda que a min non me importa, hai xente a que o feito de saber certos aspectos do argumento dun libro fai que non lles apeteza lelo e isto sería francamente unha pena. En resumo situamonos nun hipotético futuro (ainda que o libro fala de 1992) no que a exploración espacial esta tan avanzada que as únicas persoas que viven na terra son as que non poden pagar ou non lles está permitido facer a viaxe a outros mundos(-colonia e que a construcción de androides chegou a un punto no que estes son practicamente indistinguibles dos humáns. Neste contexto o libro presentanos dúas tramas argumentais. Na primeira un cazador de androides (cazador de bonificacións/blade runner no libro) chamado Rick Deckard terá que ocuparse dunha serie de androides especialmente problemáticos. Na outra o protagonista é un especial  (persoa con capacidades mentais inferiores as normais no libro) chamado Isidore que se atopará cos androides que persigue Deckard.

O certo é que as diferencias entre o libro e a película son bastante importantes e de feito so unha das tramas (a de Rick Deckard) e tratada e non con demasiada profundidade. Isto fai que a película sen ter en conta a calidade técnica para o ano no que se rodou, argumentalmente quede coxa en moitos aspectos e non deixe ser un Avatar dos anos oitenta. Poren o libro está francamente ben e non é moi longo polo que recomendaría a calquera fan da literatura de ciencia ficción que aínda non o lese (non sei se quedarán moitas destas persoas :D) que dediquen un pouco do seu tempo libre para ler este marabilloso clásico de ciencia ficción.

Un Mundo NO TAN Feliz

Acabo de terminar de leer Un Mundo Feliz (Brave New World en inglés) del escritor inglés Aldous Huxley. Me lo había recomendado el padre de un amigo como un libro no muy largo pero muy interesante y de una gran importancia incluso filosófica. Tras terminar los exámenes acudí que la biblioteca municipal con ganas de saciar mi apetito lector y al ver que no tenían el siguiente volumen de la saga Canción de Hielo y Fuego cogí este libro y ha cumplido mis expectativas con creces.

Tengo que decir que, si bien la versión original completa era la primera vez que la leía; durante el año pasado, mientras cursaba 2º de bachillerato tuve que leer una adaptación de ese libro en ingles y que al tratarse de una adaptación de un libro ya de por si corto pues aportaba los detalles mas importantes para la compresión de esta espectacular distopía. Es por ello por lo que esta lectura constituye quizás una segunda lectura en la que profundice en la idea que Huxley quería transmitir.

El texto nos sumerge en un futuro donde los avances de la técnica han permitido la generalización de la reproducción invitro hasta tal punto que las relaciones con medios reproductivos están mal vistas y donde casi todos los habitantes han sido condicionados para no criticar su función en el mundo y entregarse al hedonismo. En este marco se nos presentan a todos los personajes a través de los cuales el autor describirá la vida de este “mundo feliz”.

Para ir abriendo boca os invito a leer y a reflexionar sobre  lo leído en este breve fragmento del prefacio de este libro:

Es probable que todos los gobiernos del mundo sean más o menos enteramente totalitarios, aun antes de que se logre domesticar la energía atómica; y parece casi seguro que lo serán durante el progreso de domesticación de dicha energía y después del mismo. Desde luego, no hay razón alguna para que el nuevo totalitarismo se parezca al antiguo. El Gobierno, por medio de porras y piquetes de ejecución, hambre artificialmente provocada, encarcelamientos en masa y deportación también en masa no es solamente inhumano (a nadie, hoy día, le importa demasiado este hecho); se ha comprobado que es ineficaz, y en una época de tecnología avanzada la ineficacia es un pecado contra el Espíritu Santo. Un Estado totalitario realmente eficaz sería aquel en el cual los jefes políticos todopoderosos y su ejército de colaboradores pudieran gobernar una población de esclavos sobre los cuales no fuese necesario ejercer coerción alguna por cuanto amarían su servidumbre. Inducirles a amarla es la tarea asignada en los actuales estados totalitarios a los Ministerios de Propaganda, los directores de los periódicos y los maestros de escuela.

Un Mundo Feliz, Aldous Huxley